Yanlızlığa Alıştım Sanki
Yanlızlığa Alıştım Sanki
Resmine bakarak bazen ağlarım, Uzakta olunca olan bu yârim. Ömrümüz bitmeden bırak şu nazı! Kör olası gurur ayırdı bizi. Aşkın sahnesinde bitmeyen heves, Kimine cennettir, kimine kafes. Ne olur bir tanem tez celbimi yaz! Senden uzaktayken her günüm infaz. Sana olan sevdam asla bitmedi, Şiirlere döktüm bu da yetmedi. Silinmedi kâlbten, hâlâ da durur, Zamansız zamansız ha bire vurur. Hiç unutur muyum; arzda tektin sen, Şu gönlüme bir su, bir ekmektin sen. Tarifin mümkün mü ey nazlı yarim? Senden tutuşmuştu sönmüyor harım. Belki de olana kader diyerek, Sineye çekip de katlanmak gerek. Yâr! Hâlimi bilsen dönerdin belki, Boş ver! Yanlızlığa alıştım sanki. Mehmet Semercio |