kan-daş dediklerim...
yalnızlığımın aynasında ben
uzanır ötelere sessizliğim biraz da ağlamaklı ürkek bakışların menzilinde dalar giderim karanlığın ortasında... hangi yöne baksam çıkılmaz akdenizde, egede, marmarada dalgalar durulmaz ülkeler ötesinde çığlıklar ardı ardına vurulan yiğitler kan gölü Urumçi meydanları kırmızı karanfiller ayak uçlarında gören gözlere perdelenmiş çıkarlar kanayaklım, ak sakallım zorlarda!.. ben, kimseye düşmanca bakmazken elimde kalemim kırılır barış türkülerim zindanlarda barbarlık yaftası giydirilir kanım zebil gibi akıtılırken kimseye diyemem yalnızlığım mimlenmiş ankara’dan çin’e uzanan menfaat elinde kalakalmışım ortalıkta... ben, karanfillerime barışı saracağım kin ve nefret duygularına adalet tohumları ekeceğim kimseler ölmesin kan-daş dediklerim özgürlük türkülerinde can olsun! |
kin ve nefret duygularına
adalet tohumları ekeceğim
kimseler ölmesin
kan-daş dediklerim
özgürlük türkülerinde can olsun"
Yüreği barışla, gözleri sema da
Her ayna da seni görüyorum yoldaş
Aksin ben, ben de benzerin
Toplam da ikimiz, hepimiz kandaşız...
Yüreği güzel insan kutladım ve alkışlıyorum Direnişi...
Hep sevgim ve saygımdasın.