Hayat öğretir
Hayat öğretir
geçtim o yollardan gidenler gibi zemheri kışlarda hep boran tipi kah açıldım kah kapandım o kapı bende bir insanım dersle sınandım düz yollarım eğrildi çok zamanlar avucuma koyuldu çok dermanlar cennette yol açmadı hiç imkanlar insanlık hali denmedi kınandım aradığım aşkla akmadı hayat açmadım kalbimi direndim inat çok zaman dedim şu kalbi sök at gayya kuyusunda yandım ha yandım her bir terazide tartıldım durdum sevenler sevgililer gönül yurdum çekildi tek tek şimdi yalnız kurdum sonunda aydım kendime inandım Ahmet Coşkun |
yürek sesiniz daim olsun
selam ve saygılarımla hocam