BÖYLE YAŞARDI KÖYÜMÜN HALKI

Üzerinde tek örtüydü çobanın, keçeden çukası
Sahurun vaz geçilmez yemeği, çökelekli yufkası
Rengi idi odanın gaz lambası, soba alevi şelvesi
Bunları yaşadı, bunlarla büyüdü köyümün halkı

Bebek yatırılır höllüğe, sıcak kiremitli beşiğine
Gelin eve iner, küp kırar, yağ sürerdi kapı eşiğine
Traktör sınırlı köylü iyi bakardı, öküzle eşeğine
Araç çoğaldıda kolaylaştırdı işi köyümün halkı

Komşu dara düştüğünde herkes olurdu dertli
Güdül ekmeği, kara çarba, başka idi lezzeti
Onuru her şeyden önde idi hem de izzeti nefsi
Ekmeğini taştan çıkarırdı köyümün halkı

Büyük uyanınca hazırdı abdest için ibriği leğeni
Belki yoksulluk vardı ama olmazdı baş eğeni
Fırında keşik olur sırayla pişerdi ekmeği çöreği
Böyle muhabbetli günler yaşardı köyümün halkı

Geçimi  tarım, hayvancılık ahırda ineği danası
Zor yetişir tütün, iyi satılırsa kapanırdı yarası
Çalış  didin bunlardı geçimi, olmazdı  yüz karası
Böyle çalışır böyle yaşardı köyümün halkı

Sonbaharda bağ bahçe toplanır irat içeri alınırdı
Yoğurt peynir için inekler sabah akşam sağılırdı
Ev neşeli, hüzün az, gam keder perdesi dağılırdı
Kendi iş, gücünde yaşar giderdi köyümün halkı

Adem Ulaş