Sokakta bir karaltı yükü kendinden ağır
İskarpini delinmiş debdebe sokağında
Çilekeş mi çilekeş yırtılmış baldır bağır
Gecenin kimsesizi telefon kulağında

Başı eğik yürüyor tüm serveti sırtında
Çift elle eşeliyor çöpteki ganimeti
Ergenlik döneminde sanırım on dördünde
Kaderine sitemkar çöpte velinimeti

İç savaştan kaçarken dışta savaşa düşmüş
Dönüşüm çukurunun keşmekeş batağında
Umudunu yitirip kendi kendine küsmüş
Benim gibi olmayın yazıyor şakağında

İçime köz doluyor yüreğim yangın yeri
Utangaç bir biçimde görmezden geliyorum
Dilimden dökülüyor "en kutsal alın teri"
Vicdanımı köreltip mazeret buluyorum

Hiç aklımdan gitmiyor kaçamak son bakışı
Nefesim kesiliyor içimden soluyorum
Çokça şey anlatıyor bu çileyi çekişi
Her hayal edişimde yeniden doluyorum...

Bülent ARKAN