ÜÇ-BEŞ
Üç beş diken boy gösterdi.
Tam bahçenin ortasında. Kökten sökmek gerekirdi. Göz yumduk yattık uykuya. Bir uyandık aman Tanrım. Ne bahçe kalmış ne bağım. Diken sarmış her bir yanım. Hemen sarıldık çapaya. Çoluk çocuk hep birlikte, Başladık diken sökmeye. El ayak yara içinde, Söküp attık dışarıya. Bir iki kök gözden kaçmış, Etrafını ayrık sarmış. Bizi rehavet kaplamış. Gene başladı sarmaya. Bir ses geldi ta derinden, Yer gök oynadı yerinden. Uyku kalksın üstünüzden. Sahip çıkın bu bahçeye. Davranın canı gönülden, Kazın toprağı derinden. Ayrığı sökün kökünden. Yakın kızgın ateşlerde. Üç beş diyipte geçmeyin. Azdır diye yok saymayın. Sökün kökünü derinden. Tekrar çıkmasın bahçede. |