FIRTINA
Bir düşünce aldı beni içine
İçine küfrün düşünce Bir tohum düştü içime Hak şarabından içince Yeşerdi hak tohumu oldu fidan Uzak durdu küfürden onunla vicdan Ne rüzgarlar gördü bu fidan günden güne Her rüzgarda eğilip de düzeldi yükselerek göğe Gün geldi genç fidan oldu ağaç Hadi rüzgar artık yaprakları saç Ve sonunda beklenen fırtına koptu Bizim ağacın bu son eğilişi oldu |