Susmak, insanı elevermeyen sadık bir dosttur. KONFİÇYUS
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Yaş döktükçe ölüyordum
bir garip adam
5,0 / 5 kişi ·9 beğenme · 0 yorum · 380 okunma
Yaş döktükçe ölüyordumŞiirin hikayesini görmek için tıklayın
ilk baharda mevsim kuşum
Dal verdikçe uçuyordum Gül sevdamdı bülbül dostum Yaş döktüçe gülüyordum Yaprak yaprak ağaçlarda Tomurcuklar açıyordum Cisil cisil yağmurlarda Yaş döktüçe gülüyordum Yaz gelince bir uyandım Ter döktüçe oyalandım Bitmeyecek bu hiç sandım Yaş döktüçe büyüyordum Sular serin deyip kandım Uçsuz deryalara daldım Farketmeden hergün yandım Yaş döktüçe büyüyordum Üyle bir rüzgar esti ki serin Anladım sonbahar yerim Tutulmuşken kemiklerim yaş döktüçe ölüyordum Dalda yapraklarım soldu Kurumuş yok oluyordu Damla damla yağmurlarda Yaş döktüçe ölüyordum Geldi kışın sert sillesi Ne keyf var ne hazinesi Hafif hafif kar tanesi Yaş döktüçe öşüyordum Toprağın kokusuna vardım Ana diye kadre sardım Anladım ki kabre vardım Yaş döktüçe bitiyordum |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yaş döktükçe ölüyordum şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 16.2.2021 18:22:13
Puan
: 25.0 / 5 kişi
Okunma Sayısı
: 380
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 9 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.