Sensiz Yaralarım Ölüyor
Düştü,
Bak kalem Düştü Bak kal’e(deni)m Düştü Bak kale’m Sustu, Yarınlarım Konuştu Ama o duymadı Sensiz yaralarım ölüyor Değil kanaması Yaşama ihtimali bile imkansızdı Kimse sen değildi Kimse sen edilemeyecekti Ve’dan öyle bir uzaklaşma eylemi Kainattaki Tek teklikten sonra teklik idi Sensiz yaralarım ölüyor Gel desem Tanrı bizi izliyor Deselerde Ya sen? Bu en ağır Ağır sual! Sensiz yaralarım ölüyor Senin gittiğin gibi Senin gittiğin yerde ki gibi Yokluğum ile varlığım belirsiz Ben var olduğuma inanıyorum Ama aklım yokluğumda.. |