ADANA'NIN GÜLÜYDÜNBelediye Evleri Mahallesinde Sevdim Seni Sen Adana’nın gülüydün, bazen sarı açar,bazen beyaz açardın her ayrılık akşamında kan kırmızı olurdun Atatürk Parkına giremezdik seninle utanıp solmasın diye seni gören çiçekler sen Adana’nın gülüydün... Ulus Parkının narin açan çiçekleri gibiydin Menderes ikinci adresimiz,bici bici öğlen yemeğimiz şırdan ise akşam yemeğimizdi unuttum sanma, şalgam her vakit suyumuzdu. Sen Adana’nın gülüydün... Kalbimde beslediğim,sevgimle büyüttüğüm ve damarımdan geçen kanla suladığım Sen Adana’nın gülüydün... Dörtyolda beklerdik bizi ayıracak otobüsü, 3/A gelir,biner Belediye Evlerine giderdik Sen Adana’nın gülüydün... Yalnız bana açan,bana neşe,huzur saçan ve en sonunda benden,sevgimden kaçan sen Adana’nın gülüydün... Ayrılık rengine bürünmüştün herşeyi unutmuştun yeminleri silip, günaha girmiştin Sen Adana’nın gülüydün... Kurumaya yüz tutmuştun içimden çıkıyordun artık belkide başka bir el tutmuştun evet artık sen başkasının gülüydün... Defol git Adana’dan burda böyle zalim doğmaz ANALARDAN... Ceyhun ALTUNKAŞ |
ama biraz üzüldüm
hiç okunmaz mı böyle güzel bir şiir
yürekten kutluyor ve alkışlıyorum
sevgilerimle