Bir degil yüzlerce kez öldüren,
Kaç kişiyi vuruyorsun böyle gözlerinle,
Ve bir kor ateşe atıyorsun,
Yanan gönüllerin ahı vardır
Dilleri lal olsa bile duymadın mı?
Ve nasılda duyarsız kalır ki insan?
İçten samimi ve safi bir sevgi karşında,
Bilmez misin ki aşık del olur, sevdiği değilse yanında,
Mecnun ki örnek ya buna,
Ne desem ne söylesem?
İkrar eylersin sende bana
Halinle söyleyip dile dökemediklerini...
Nedir seni benden bu denli alı koyan?
Ve hangi seven zarar verir sevdiğine sevildiğine?
Sevmek incitmemekken hemde,
Delikanlılık raconunda da yoktur böyle bir şey de üstelik,
İnsanlık kitabında da,
Yazmaz hiç bir kitap!
Sevdiğine zarar vermeyi,
Sen sevdiğini öldür seviyorum de üstelik,
Hee öldürmek öyle can almaktan da ibaret değil,
Gün gün tüketirsinya o da öldürmek,
Herkes öldürüyormuş sevdiğini sevildiğini,
Ya kimse sevmesin sevilmesin,
Ya kimse öldürmesin sevdiğini, sevildiğini,
Her kim incitmiyorsa sevdiğini,
İşte o sevmiştir demek.
Velhasıl...
Sevmek ince bir bilgelik demek.