YAZ ŞİİRİ
YAZ ŞİİRİ
Bu fırtınayı hangi ucundan kırmalı Gözlerinin bebeğinin öyle büyü büyü büyücek Oluşunu hayra yormalı uysal çocuklar koymalı adlarını Emekçilerin yoksulların ve dost insanların Utandım gözlerini biriktirmekten Yalnızlık soluyor ellerinde Bir cadı kazanı olan o kara göğünde karanlık Hayatı dudaklarından emziren kadın Hayatı hayat diye doğuran kadın Sonra onu öldüren öldüren kadın Boğma beni acılar yumağında Muhabbetle özelin özelinde düşlerimiz O güzelliklerin altın sayfalarında yazılı Canımın ipleri alev aldı Ey gül Gülüştüğümüz Ahmet Kemal |
çok da acıklıydı,
sevgi ve özlem vardı,akıcı ve anlamlıydı,
kutluyorum Üstadım Dua ve selamlarımla.