Yerle gök arasında, sıkıştı ruhum, medet!
Medyun kalırım sana, biraz sevgini vadet
Sana vuslatmış meğer en, en yüce saadet
Enelhak derse dilim bil ki aşkınla mestim

Uğradığım illerde bir damla baran yoktu
Senden gayri garibin, halını soran yoktu
Günahından başını taşlara vuran yoktu
Kanayan şakağıma bezi kefenden kestim

Öyle tatlısın ki sen, andıkça anıyorum
Bir sarı papatyaya, bir güle kanıyorum
Teşekkür edemedim, inan utanıyorum
Affet beni sevgili, bazen gürleyip estim

Yazdığım “bu şiirler”, kalacak ezberimde
Kitapları alamam, çürürler makberimde
Söyle! Ne getireyim başka beraberimde?
Hediyedir zatına kalp denen kırık testim

Candan öte cânân var, görmesini bilene
Haktan lütfu ihsân var, ermesini bilene
Yusuflara zindân var, girmesini bilene
Kırk yıldan fazla yatım, şimdi ise serbestim