GÜLÜNÜN SOLDUĞU AKŞAM
Sevgiyle yaşanan güzel günlerdi.
El ele dolaşırdık su boylarını . En uzak yaylalara sürgün bir dere. Geçtiği yerlerde hep bizi sorardı. Garip bir yalnızlığa büründük sonra. Yürüdük gecenin bitmez hüznüne. Ayrılığa varan o yol boyları. Orda uzaktan uzağa bizi arardı. Akşam usul usul çökünce şehre. Alıp başını giderdi güneş. Yorgun ikindiler cansız tenhalığını. Siyah bir gül diye bize sunardı. Şehri güzelleştirirdik çoğu zaman . Kuşlar tünerdi suskun alnımızın dalında. Yıllandıkça içimizde bir eski sevda. Gülünün solduğu akşam bize ağlardı. |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...