Perişandır ruhum,
firaridir yüreğim
Issız bir düş çölünde
yurtsuzdur hayallerim
Nedendir bu geç kalışlar
ve gelmez bahar mevsimlerim
Arsızdır evet niyetlerim
ki masumiyetimin faili meçhuldür
Rengarenk de olsa dünya
neyleyim karadır benim her halim
Kurumuştur sevda pınarlarım
yasaktır çağlamak yeniden
Anlamsızdır bazen de sözlerim
ki sihrini çoktan kaybettiğimizdendir tutkunun
Hangi gerçeği çoğaltsam yetersizdir
oysa özledim desem yetmeliydi

Yenmeliydi de mesafeleri
Kırılgan yasakları
Cüce korkulukları
Sebepsiz gidişleri
Yenilenmeliydi bir de sevda
Mesela Piraye’nin dokunduğu kâğıtlar gibi
Fahriye Abla’nın perdelerindeki güneş
Lavinya’nın gidiş gelişlerinde
Zeynep’in tunçtan tarağındaki gibi
Asla perişan, ıssız, nedensiz, arsız ,renksiz olmamalıydı hiçbir şey


Mehmet Özcan Yasdıbaş