Yoksan
üşüyorsa yorgunlugum
sen yoksan eger dagarcıgında. kırık bir kalem gibi eylemsiz çay sohbetlerindeki dumani sözcükler ve gizlerinde sakladığın kadınlığın hep vaklitsiz gelen ölümler. işte buna hayat diyorlar bilmelisin rujları kırmızılı kadınlar. soysuz ilkelce bir arzu besliyorlar içlerinde ölmek öylesine yavanki artık. hep kapalı perdeleri gecenin güneşleri karanlık. |