SÜRGÜN.Barışla huzurdur kara toprak. Mezarlar insanlara son durak. Ölümdür ağaçtan düşen yaprak. Benim neler çektiğimi kim bilir. Ben ömrümce sözümde durdum. Fakirle yoksullarla kardeş oldum. Onların kalplerine gönlüne girdim. Benim sürgün edildiğimi kim bilir. Altın olamadım olmuşum bakır. Serveti bulamadım kaldım fakir. Barışı gerçeği devrimciler okur. Parasız pulsuz kaldım kim bilir. Fehmi. Sürgün edildim köyler dolaştım. Acılara kederlere eziyete alıştım. Bozuk düzende can geçti yaşım, Haksızlığa uğradığımı kim bilir. |