Elveda Çocukluğum
Büyütemedim içimdeki çocuğu ,
Gerçi yaşamadı da... Çünkü yaşamak ; Dikenleri kucaklamak.. Çünkü yaşamak ; Değirmende bir arpa boyu yol gezinmek , Öğütülüp un ufak olarak... Bildiğimiz yaşamak ,aslında yaşayamamak ; Yaşanabilir bir yaşamı baz alıyorsak.. Korktu masum tertemiz ruhu çocuğun.. Çirkef geldi gözüne yosma hayat ; Koluna takıp gezemedi.. Ve Doğmamış olmayı diledi, Tıkadığı burnuyla Kokuşmuş dünyada şefkat ararken.. Geçmişin çer-çöp anı dağının Üzerinden bakıyor şimdi , Takvimdeki yaşamayacağı yapraklara.. Haklısın çocuk, Ne umdun ne buldun.. Haklısın çocuk, Evet belki de doğrusu bu olmalı ; Sade ve sessiz, Bir onur intiharı.. |