Ey İnsanlık
👇
Leylican Kul Hızır
👇
Ey insanlık nere gittin nerdesin?
Terbiye ipini kırdı kıralı
Gören göze dertsin köre perdesin
Fitnelik içine girdi gireli!
Leylican

Tâkatım tükendi gücüm yok sanki
Mevlam bu dertleri verdi vereli
Çalışmak boş imiş gördüm inan ki
Yan yatan sefayı sürdü süreli
Kul Hızır

Önceden ortada ar edep vardı
Kötülük utançtı iyilik kardı!
Yüreğimi derin bir korku sardı
Sahtelik murada erdi ereli
Leylican

En yakının bile ucuza satar
Ne bir merhem bulur ne de el atar
Namertler gücüne hergün güç katar
Düzenbaz planı kurdu kuralı
Kul Hızır

Kiminin yediği bal ile pekmez
Tarla şurda desen bir cızı ekmez
Elini oynatmaz gözünü çekmez
Hazırın başına vardı varalı
Leylican

Çok bulan nimeti çöplere döktü
Gariplik iyice boynunu büktü
Senlik benlik çoktan ayyuka çıktı
Kardeş kardeşini yerdi yereli
Kul Hızır

Hatamı etmiştim aklımmı ziyan
Haklı konuşanı kalmadı sayan
Görenler kör oldu sağırlar duyan!
Dostlardan ihanet gördü göreli!
Leylican

Örtbas dalavere küsler barıştı
Duygularım mantığımla yarıştı
Kim dost kim düşmandı kafam karıştı
Düşman hatırımı sordu soralı
Kul Hızır

Yaşamın şeklini yalanlar aldı
Sevinç maraz yedi hüsrana saldı
Ne bir yaşam gücüm ne heves kaldı
Eyvahlar belimi kırdı kıralı
Leylican

Ben beni tanıdım kendimi bildim
Yaşanan her şeyden dersimi adım
Senelerdir gülmüyorum gam doldum
Puştlar etrafımı sardı sarılı
Kul Hızır

En canım bildiğim ihanet etti
Sohbete oturan masada üttü
Leylican yoruldu ömür de bitti
Yalancılar böyle yordu yoralı
Leylican

Kanuna nizama hep boyun eğdim
Bir lafı söylerken kırk yerden boğdum
Kul Hızır’ım dostlar hayattan soğdum
Felek sillesini vurdu vuralı
Kul Hızır

Leyla Yıldırım Nuh Ali Berk
(Leylican) (Kul Hızır)