HİKÂYE-İ AŞK 5 Dasitan ı Aşk 5 Hangi Kentte Ne Kenti Bu
Dasitan ı Aşk 5 Hangi Kentte Ne Kenti Bu
HİKÂYE-İ AŞK 5 Hangi kentte ne kenti bu Bela diyarından sonra Gelen güvenlik kenti Sis dedi ey Amnofis Yırtıl ve çekil Şair Tevfik Fikret’in Sis’i Ansızın göründü Boğazın sularında Çıktı karşısına Bir koca göbekli adam Attı elini çevirdi siyaha bembeyaz sisi Boyadı etrafı. Bu Yahya Kemal’di Aşk şaşıradursun iki şair arasında Sis açıladursun dev bitirdi işi Kalktı dev adımlarla bir çırpıda Sarktı karşıya ‘ Hımm’ dedi’ ne güzel bu Ne güzel entarisi var Elbisesi melbisesi Mimarisi hendesesi Rabbim yaratmış ne güzel Güzelliğe bir timsal’ ‘Gel’ dedi o güzele İndi o minareden Verdi elini ona İndirdi aşağı Tuttu çevirdi onu Baş aşağı Anlat dedi, anlattı o Ballat dedi, ballattı o Farkına varmadı hiçbir şeyin Mesela dünyanın tersine döndüğünü O yerden öyle değişik göründüğünü Ona öyle neden başka gözüktüğünü Aşk şaştı bu işe Aklı karıştı. ‘Aman’ dedi Bir çığlık attı, kendini Kayalıklardan kente fırlattı Kısa bir an çok kısa Bir sineğin burnu ne kadar Bir devenin hörgücüne gitti geldi gitti geldi Dünyanın bir ucundan bir ucuna Kekeledi mekeledi Bir iki yutkundu sonra Ses vermek istedi Ses dedi sonra ses ses ses Dedi yok yok yok ‘Allah kahretsin’ dedi ‘Nerde Nutkum mu tutuldu yoksa’ Bir yıl sürdü bu sanki Bin yıl gibi bir yıldı sanki Geceden uzak bir tereddüttü Bir yutkundu bir yutkundu Dediler; ’ Bu delirecek şimdi’ Aklı başından gitti Sustu aşk o an baktı Başını kaldırıp Leonardo da Vinci Bırakmış işini gücünü Başlamış gökyüzünde yepyeni bir tablo yapmaya Ama ne tablo La Jokond mu desem Mona Lisa mı yoksa ressamın âşık olduğu Genç model resmini yaparken evet gerçekten O bu Hani şu hem ağlayıp hem gülen Evet, o ta kendisi Şimdi gülüyor olan bitene Ağlıyor da bir yandan Aman Ya Rabbim aman Dur hele Sıra bize de gele Biz de yapalım o mahut güzelin resmini Şiirin alınlığına Resmedelim sevgilinin portresini Adını kanla yazarak altına Binip rüzgârdan atımıza Mesafeleri katledelim Sonra alıp elimize Yıldızlardan bir kandil Tozu dumana katalım Mona Lisa da gülecek o zaman bu işe Ve artık hiç mi hiçbir kez ağlamayacak belki Belki inanmayacaksınız ama Doğru bu söylediklerim Mona Lisa bile unutarak o efsanevi şöhretini Kıracak altından çerçevesini Ve bırakacak yerini Sevgilimin şöhretine Ve şair Nazım Hikmet Kıracak kalemini Kırdı işte Ama bunca eserler içinde En soylu uzun boylu Bir sürü destanları Anlı şanlı kucaklayarak Bu kalıba koydu ve Hüsn-ü Aşk Tarihe mal oldu artık Yenilgisini aratmayacak denli iyi Ve güzel olduğunu bile bile ‘Ama bu çağ da yazılmalı’ dedi Üstad ‘Bir yeni hikâye-i aşk’ Ahmet Kemal |
sevda ve özlem vardı,Hakikat vardı,
O güzel yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla her daim.