KAÇMAYA DAİR
Yoksunluk nöbetleriyle geçerken esaret
Yalıtılmış hücrelerde bedenim ruhum cerahat Açlığınla amonyak doldu yine geceme Bir cesaretle terkeylemiştim bahçeni Güneş kıtlığı çekerken gölgede Ne tür bir verim beklenebilir ki susuz sevdasız Ege parıldarken karşımda acımasızca Metal fabrikasıyla renksiz bir Sovyet kasabasındaymışçasına Keskin kokusu öldürürdü yavaştan çaresizliğin En doğrusu kaçmaktı bu kadar eğrilikte HOA |