ÜŞÜYEN ADAM
İlkbaharda yazda gölgede yattı.
İneği saklayıp danayı sattı, Evde otur dedi hanıma çattı. Sobanın başında üşüyen adam. Yapraklar döküldü hava soğudu, Lapa lapa yağdı kapladı yurdu, Daha o gün mayısın hayalın kurdu, Sobanın başında üşüyen adam. Evde eski ne var hepsini yaktı, Dip bucak koymadı her yere baktı, Son çare yorganı başına attı, Sobanın başında üşüyen adam. Sorumluluk nedir bilmedi özü, Çocuklara baktı, kızarmaz yüzü, Komşudan getirdi bir kürek közü, Sobanın başında üşüyen adam. Soğuk çatılardan buzları astı, Kapılar kapanmaz menteşe paslı, Saman dumanıyla bacası isli, Sobanın başında üşüyen adam, Bayar ÖZGÜNDÜZ |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...