Yaşamın rutininde
Yaşamın rutininde
koyvermiş giderken öylesine sanki her hesabı görmüşcesine biraz da isteksiz ve bezginleşmişçesine... kırık dökük bir yol hikayesinin son bölümlerini kalemin kırıklarına rağmen inatla yazarken.. birden bire gözde beliriverir ay yüzlü bir ahu.. yüzünde.. meleklere özgü ışıltılı bir tebessüm ve sanki gözlerindeki gece denizinden doğmuş ılık bir eylül esintisiyle.. bir ritm üzre gülüşünden üfleyiverir usulca ruhunun küllerine parladığını duyumsatır yüreğindeki korun.. ve o firuz/anda bambaşka bir hevesle koyulursun yeni bir menzilin maviliğine rahme yeni düşmüşcesine ya da ilk harfi bellercesine.. H.H 📿✌ |