Ecir Demirkıran
SON DEFA ADINI ANDIM

Belli ki çekip gidiyorsun
ardında bir şey bırakmadan
Gizem dolu bir yaşanmışlıktan başka
Son defa adını andım
sana bakan gözlerle
Üstümüze yağar
bir deli yağmur
Islatır yürekte saklı ne varsa
Zap suyuna düşmüş gibi
soğuk ve yalnız
Dökülsem en kuytu vadilerden derin sulara
Bir eski sevdaydın vurgun olduğum.
Üstünde gül desenli fistan
Yemeni bağlı başından sarkan saçların.
Yanağında siyah bir ben saklanır Gülünce dalar gözlerim
Dolaşırdık kıyısında Van Gölünün Balıklara anlatırdın aşkını
usulca
Savururdun yem olsun diye martılara…

Öylece bir köşede oturur bana bakardın.
İçinde fırtına,
gözlerinde aşkın tufanı kopardı Anlatamazdın
Gönlünde taşırdın,
ne olduğundan habersiz hislerin. Ne çok güzeldin
Masum halinle sevdam..

Hep bir yerlerde kalırdı aklin, Çaresizliğinse kırık ve yılgın…
Bir eski masaldı tüm yaşadıklarımız
Bize sevmek haram Bu diyar sürgün yeri
Bu diyar
gönüllere pranga takar
Bu diyar
mezar taşına “kadersiz” yazar.
Bir ağıt olur .
dillerde okunur sevdamız
Ve ölüm yorgunluğunda
pişer her bir yanımız.

Serzeniş adlı kitabından.