BÖYLE İSTENMİŞ SANKİ
her oturduğumda klavyenin başına
bu esaretin bitmesinden korkuyorum sana esaret benim özgürlüğüm yoksa tutsak olurdu dizelerim kalemim sana proleterya duygularım adaletin terazesinde haksızlık olmayan sanal dünyamda bırak aşık kalayım çillerine ve gece saçlarına ihanet sayarım başkasına mürekkep tükettiğinde kalemime faşist olurum fıtratıma rağmen ve kavgaya binaen alt üst ederim dünyevi zevkleri benim seninle davam devri daim bu büyük zevk bahş olunmuş ki doğanın aklıyla oynanmaz ki |