Zaferin penceresinden
Zafer Kibar hocam
Koca yürekli adam Yine oturuyor sonbaharda Sararmış yaprakların karşısında Yaşatamaya çalıştığı evin camında Yine kimse yok yanında Seyrediyor pencereden rüzgarın savurduğu yaprakları Yazıyor yine geleceğe miras kitapları İsyan hiç etmez benim gibi yırtmak istemez sayfaları Onun evi bayrağa bakar aya bakar güne bakar Onun yüzü bilgi saçar onun gözü ilham katar onun sözü tecrübe verir insana Yanağını dayamıştır eski evinin buğulu camına Bazı sözleri dönüşür cehennemde ateş yumağına Bazı sözleri rahmet olur ölmüşleri toprağına Dalar gider pencereden baktığı kuru dalın düşen yaprağına Taviz vermez en büyük sermayem dediği karakterinden Bakarken Çamlıdere’ye eski evinin penceresinden Bahsetmeyi çok sever Ortadoğu’dan Tunceli’den Nasihat çıkarırsın onunla yaptığın her sohbetinden Birde muhabbet açılırsa Namı Kemal’den, Neyzen’den Aşka dostluğa sevdaya boğulursun saygıdan sevgiden ZAFER hoca bakarken eski evinin penceresinden Sen o anlattıkça temizleniverirsin kininden nefretinden Dinlemek lazım o anlatırken onu can-ı gönülden Bakarken Çamlıdere’ ye eski evinden penceresinden İçinde fırtınalar kopar ama rüzgar bile esmez gülen yüzünden Bu mısralara serbest ölçüde Üstadım Zafer hocama benden ZAFER Kibar hocama ithafen yazılmıştır 28 Kasım 2020 Uğur Aktar Allah dostluğumuzu daim etsin hatamız olduysa affola |