BU BENİM ŞEHRİM DEĞİL
Bu benim şehrim değil
Benim şehrimin sokakları temizdi.
Bahçelerinde erguvan açar,
Pencerelerden sarmaşıklar sarkardı.

Mahallenin sinemaları vardı
Duyduk duymadık demeyin,
Vesikalı Yarim, Selvi Boylum Al Yazmalım filmleri bu gün sinemadaydı.
Türkan Şoray ne güzel söylerdi.
"Sevgi emektir" derdi

Türk sinemasının en fabrikatör babasıydı
Pala bıyıklı komserlerin en babacanıydı.
Benim gittiğim sinemalarda
Çirkin Kral derlerdi Yılmaz Güney’e
Ama iyi yumruk atardı kalleşlere

Çirkin megafonlardan önce yoğurtçu zil çalardı.
Mahallenin Ayşe Ablası okula gider gibi koşardı.
Bahçelerde sac üstünde yapılırdı gözlemeler
Ne hoş ne güzel kokardı.

Bulutlar hep pamuktandı şehrimin üstünde.
Yıldızlar daha parlaktı bulutsuz gecelerde.
İnsanlar daha mutluydu.
Ve terlerinde emek kokardı günlerce.

Sokak başında naneli tahana çorbası pişerdi.
Çorbası olmayana pay giderdi.
Öğretmen Ali, kahveye geldiğinde herkes düğmesini iliklerdi.
Ne candan ne güzel günlerdi.

Bu benim şehrim değil.
Ne bu kadar alacaktı gökyüzü
Ne de somurtkan yüzlü insanlar vardı
İhtiyaçlar mahalle bakkalından alınırdı
Olmazsa veresiye defterine yazılırdı
Hiç kimse aç kalmazdı mahallemde.

Ozon yerine lavanta kokardı mutfaklar.
Kırlardan toplanırdı sevgiliye papatyalar.
Bekçi amca beklerdi mahallemizi,
Elektrik tellerine serçeler konardı dizi dizi.
Ne de çok severdik öğretmenlerimizi.

Ömer Yalçın
24/11/2020