Ben Sustum Konuşan İntihar/ım/dıMermisi namluya sürülmüş bir tabancadır, yalnızlık.. İntihar, tetikte nöbettedir.. Bir tavşan kadar doğurgan ölümlere, tek başına çalınan bir beste ve her yerdedir.. Bir hücreye dönüşen gecede, sıkışan yürekte, tutulan nefeste, duyulan her seste ve kadehlerdedir. Bin türlü şekilde, ama nedense hep gri renktedir. Bir dokunuş kadar uzakta sırıtkan siyahlar beklemektedir.. Yalnızlık... Ölümün göbek adı.. Parmak, tetikle sevişmektedir.. |