Unuttum bir zaman sonra sesini
ondan bana geriye sadece silik anıları kaldı
Ve bir gün öfke dolu yüreğim ona karşı olan şiddetli öfkesini bile bıraktı.

Unutmak için yalvardığım gecelerin mükafatımıydı onun sesini unutmak
Yoksa vazgeçmekmiydi aşktan
onun sesini unutmak?

İçinde kocaman bir enkazla yaşamak
çok zordu
ama yinede bu enkazla yaşamayıda öğreniyormuş insan yaşayabilmek adına...
sonra
bir dahada safça güven duymayıp ucundan farazi sevgilerde avutuyormuş insan kendi yüreğini

Ne kadar aynalarla barışık görünsede
bir aynadaki suretine
yalan söyleyemiyormuş işte ..
Unutmadın
sesini hatırlayamadıgın O adamı unutamadın
sadece mecburdun O enkazla yaşamak için mecburdun sen diye...

Şimdi şu yüregimdeki enkazın yükünü hangi sevabın koruyacak mahşerde seni
Söylesene cellatım gelde
kolaysa sil git
hatirlattigın acılarımı şimdi...!

Nevin Aktekin Gülfirat