Şakımıyor kuşlar, eskisi gibi
Bülbüller ötmez, güller kokmaz olmuş
Zaman ahir zaman, çekilmiş pimi
Patlamaya hazır, bir bomba olmuş

Bitmiş evlilikler, damat hezimet
Gelin kaynanayı, eder şikayet
Çocuklar karamsar, gençler felâket
Çökmüş değerler, saygılar hiç olmuş

Nesiller yozlaşmış, neme lazımcı
Amca dayı hala, mirastan paycı
Hısım akrabalar, olmuş yabancı
Bitmiş selam sabah, dostlar el olmuş

Evlatlar beğenmez, ana babayı
Bayram seyran bilmez, eder balayı
Yaşlılar sırtta yük, kabarık sayı
Huzur evlerinde, gün sayar olmuş

Kardeşler birbirine, düşmüş dünyada
Eltiler görümce, gözleri malda
Komşular yarışır, dedi kodu’da
Vefa sadakat yok, aranır olmuş

Kadın erkek aynı, iskelet üçgen
Vücutta dövmeler, acayip ergen
Üçüncü kuşak ’zevk’’ten’ olmuş dörtgen
Kalmamış örf adet, kuru laf olmuş

Mezhep’siz âlimler, vahye soyunmuş
Çoğalmış mehdi’ler, kedi sever olmuş
Öğretmen öğrenci, aşka savrulmuş
Hormonlu taamlar, zehirler olmuş

Açmış sosyal medya, dünle arayı
Namahrem konular, sarmış bacayı
Erkek hemcinsiyle, kıyar nikâhı
Edep haya gitmiş, utanmaz olmuş

Ekrandaki kadın, komşudan gebe
Kocası gülerek, bakar haline
Namahrem konular, saçıldı yere
Böyle değildik biz, bize ne olmuş

Kul Ahmed-i gör bak, bozuldu düzen
Din iman inanç da, yaşanır cismen
Çökmüş maneviyat, Her şey müştehcen
Güzel olan şeyler, yerle bir olmuş.

Ahmet Ali Canbaz 22.10.2020