SONSUZA DEĞİN ( 741.)
Duygularım ağır bastı yine
Senden ırak olunca bu gönlüm Hüzünler boğuyor beni Soluğum düğüm düğüm Düşüncelerim çok yoğun Biliyormusun ben sana hiç ah etmedim Hep dualarımda oldun benim Seni çok sevdiğimi fark etmedin Gözlerim sende esir kaldı Kalbim aşkınla yandı da yandı Kahır dolu bu gönlüm Karmakarışık düşüncelerim Ağlama nöbetlerim Soluğumu kesiyor Çağlayanlar misali göz yaşlarım Coştukça coşuyor Durdurmak ne mümkün Ne yana baksan hasret görüyor Hasret soluyorum Yüreğim yangın yeri Öyle sevdim öyle sevdim ki seni Öyle saf öyle temiz Gün görmedi koca ömrüm Kişi başını koyacak omuz arar Yalnız seni seçti bu gönlüm Hep bir şeyler eksik kaldı hayatımızda Hayat çok acımasız Zaman zaman acı verdi bize Ah vah ile geçti günüm Yıllar yordu beni Yüzümde yumru yumru çizgiler Aklıma geldikçe gözlerin Yüreğim sessiz durgun bir hal alıyor Meğer ne çok seviyormuşum seni Ah yar nedense giden hep sen oldun Kalan sa ben Hep ateşlerde yanan ben Aslında hayat bir imtihan sadece Yaşanan şu koca ömrümüz Bir hiç aslında Sevilmeden sevebilmek Gözden akan yaşları silebilmek Kanayan yaralara çare olabilmek İşte budur sevmenin aslı Hesapsız kitapsız Kendinden ödün vermektir sevmek Birden titreme geldi içime İliklerime kadar üşüdüm nedense Mevsim de yaz ama Baktıkça batan güne Yavaş yavaş yok oluyorum Sonsuza değin Fatma Ayten Özgün |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...