BEN HAYELLERİMİ YUTUYORUM.

Eskiden ne çok hayallerim vardı,
hepsi de çok güzeldi.
Ne para vardı ne de yoksulluk,
hep güneşi koyardım başucuma,
hep güneşin renklerini sayardım,
arada ki renkleri de unutmadan.
Taslar koyardık çatılara,
Yağmur suyu, en doğal sudur,
içersek iyi gelecektir bize diyerek.
Zaman zaman çok kızdığımda olmuştur yağmura,
hala daha kavgalıyım yağmurla ama,
bilirim ki yağmur yağmadan hiç bir şeyin olmayacağını,
ama gene de kızardım işte,
Kim bilir belki de nazlanıyordum kendimce.
Hayallerimde ne savaş vardı nede ölümler,
sadece kahkaha vardı, paylaşım vardı
..imece usulü bir yaşam vardı sevecen şakalar eşliğinde.
Hayallerim öyle geniş öyle uçsuz bucaksız hayallerdi ki,
öylesine işte...
Ben büyüdüm, hayallerim de büyüdü.
Büyüdü, büyüdü kocaman oldular.
Kocaman oldular da bu kez de ben onlara yetişemedim,
bıraktım gittiler nereye gideceklerse.
Artık hiç hayalim yok biliyor musun?
sadece günlük planlarım var benim,
oldu oldu, olmadı boş ver;
hele bir yarın olsun da o zaman düşünürüz diyerek.
Ben artık hayal kurmuyorum, ne güneşe gülüyor,
ne de yağmura kızıyorum.
Ben hayallerimi yutuyorum.
05.03.2011 10:36 Gündüz Yavuz…