ÇİLEKEŞ YOLCUBen çileli hayatın, çilekeş bir yolcusu Zulme mahkum köleyim, kaderin oyuncusu Kahrolası sevdanın tutuldum ateşine Ne Mecnun, ne Ferhat’ta rastlanmamış eşine Her gün bin kere ölüp, yeniden dirilirim Sağ iken cehennemde yanmak nedir, bilirim Gücüm yok ondan uzak nefes almaya bile Kâh ümitlere boğdu, kâh dedi güle güle Bütün heyecanımın kaynağı onu bildim Üzülmesinden korkup, ağlayacakken güldüm Ona olan sevgi ve hazla besleniyorum Yüzüne söyleyemem, lâkin sesleniyorum; Bunca naza edaya müstahak mıyım, söyle! Ya gönlünde yer ayır, yahut da azad eyle |