Prensesim ya sen..Lacivert bir gökyüzü vardı, tıpkı elbisen gibi Gecede her zaman ki gibi bir sessizlik Seni gördüğümde, düşündüğümde olduğu gibi Koskoca gökyüzünde yalnızca bir tek ay vardı, Dolunay Koskoca bir şehirde yalnızca bir Prenses olması gibi Sen gibi, Dolunay’ın kusursuz bir dairesel şekli vardı Aynı gözbebeklerin gibi, göz alıcı bir parlaklığı vardı Tıpkı bakamadığım yüzün gibi. Parlak ve gözleri mahveden Dolunay’ın çevresinde bulut kümeleri vardı Yalnızca Dolunay ışığı vurduğu zaman aydınlanan Bulutlar tek tek geçiyorlardı Dolunay’ın üzerinden Tıpkı sen olduğun zaman Sana yakın olduğu zaman aydınlanan günlerim gibi. Bulut kümeleri uzaklaştı Kimileri Dolunay’a değerek, kimileri teğet geçerek Kimileriyse ulaşamayarak ışığına Hızla geçip giden Pazartesi/ler, Salı/lar, Çarşamba/lar gibi Sessizce geçip gittiler Dolunay ilk konumundan epeyce uzaklaşmıştı Tabii bulut kümeleri de Dolunay’dan, Dolunay’ın gecedeki eşsiz ışıltısından Fakat Dolunay’ın güzelliği değişmemişti Ya sen Prensesim sen değiştin mi? Sami Arlan.. |