PAPATYAM...
Seni görmesem de, sesini duymasam da
Duygularım yaklaştırıyor seni bana Dokunamıyorum olsam da tenine Fotoğrafına el sürüyorum özlemle Ne yapayım, imkansızım Bende hayalinle yaşıyorum uzaklarda... Yüzündeki bahar gülüşlerin güneşim Karanlıklardan doğan mehtabım Sevdamın nişanesi zühre yıldızım Efkarıma sevdayı doldurur Gecelerdeki yalnızlığı unutturursun Dolunay gibi ışıl ışılsın gökyüzümde... N’olur mutluluğu açtıran rüyalardan Pembeli düşlerimden düşürme Sevda kokulu mektupları eksik etme Mavi güllerin açsın çölümde Dünyayı koysalar avucuma, değişmem Sevdim seni yüreğimde açan papatyam!.. Zafer Direniş ... Karabulut / Cuma Kasım 2 2020 |
Günler ne çabuk geçti
O yaz bahçelerinde, o papatyalar
Hatıralar saklı gül yapraklarda
O uzak kentin sokaklarında
Şimdi izi var yalnızlığının
Hasret dolu bekleyişler penceremde
Ağıt yüklü kervanlarla gider gözlerim
Şimdi bir mevsim geçiyor hüzünle
Kışı bahara doğru götüren mevsim
Ağlamadan üzülmeden
Yaşamak ne güzel şey.
Ben de şiirin verdiği ilhamla böyle yazdım.
Daha güzel şiirlere doğru, sağlıkla dilerim.