Mağlup
Sakınmalarımın yoktur adı
Olanda hayra bitende Çare denen şey Ne zamana kadar var ola ki? Hüsnüzan içinde Heyecanı azalmış topluluğun Ellere sığmaz olmuş Ruhun tokluğu İnanıpta şu merhamete Kanadı boğaz düğümlerin Sevdikçe gördükçe Fakat ki hissedemeyince Bu figan! Dağlara selam verir oldu. Canına dokunan eller Yerle bir olup Çürüdüler toprakta Bir tını, ufak bir sızı Keyfe keder değildir Şiirlere saklanan İnce ay ışığı. |