DUYGULARIN YOKSUNLUK SINIRINDA
Bir nefes çekiyorum eylülden
Kaç acının kokusu doluyor ciğerlerime Akdeniz’in rengi soluk havasında Umutlar kopuyor bir bir dalından Dertleşiyorum gecenin bütün saatleriyle Koyulaşıyor gittikçe karanlığın tonu Bazı duyguların yoksunluk sınırında olduğumu seziyorum Tapusu hüzün mahallesinde kayıtlı şiirlerden Her düşünce levhasında sessizlik işareti Ve kendi sesini özlüyor insan 13 Eylül 2020 / Yalvaç |