( Bir çok insanın "Sahiplenmek" kelimesine kızdığını biliyorum, bu şiiri okumadan önce bende bu kelimeye kızardım. "Hiç insan sahiplenir mi?" derdim. Fakat artık demiyorum. Neden mi? Sebebi altdaki şiir. Tebrikler, kalemine ve gönlüne sağlık Şairem.)


Önceden ne çok kızardım
Bir kadının sahibi olmak ya da bir erkeğin sahibi olmak ifadelerine.
Nasıl olur da bir insanın sahibi olabilir derdim... Eşya mı insanlar..?
Artık kızgın değilim;
O kadar derinmiş ki anlamı,
O kadar özelmiş ki sahip olmak kavramı.
Sahibi olmalıymış insanın;
Ağlayınca susturan,
Acıyınca yarasını saran,
Kızdığında sakinleştiren,
Düştüğünde kaldıran,
Yorulunca itekleyen,
Üşüdüğünde saran,
Hastalandığında deva olan,
Hata yapacakken engel olan,
Kararsızken doğru yolu gösteren...
Yani aslında sahibi olmak değilmiş, sahip olmakmış.
Anladım...
Keşke sahibim sen olsaydın.
Ö. Demir