KAFİYE'Lİ ŞİİR
Yeşillerin arasındaki kahverengiyim
ben aslında Irmaklar çağlar ama kafi değil yüreğimin çorak topraklarına. Hiçbir söz hiç kimse ,hiçler hatta her şey kafi değil diri kalmama . Mavi değil benim gökyüzüm sadece körpe karanlık uyku nedir bilmez gözlerle gördüğüm. hiçbir ışık ,hiçbir yıldız hatta güneş bile kafi değil sarıyı siyahla mücadeleye sürüklemeye. Güllerin arasındaki karanfilim ben aslında hep yastayım hep hasta hiçbir ilaç hiçbir şefkat hatta annemin elleri bile kafi değil iyileştiremez beni. Ben sevgilinin uzak diyarlara gurbete uçurduğu yaralı güvercinim hiçbir sevgi hiçbir aşk hatta sinemde büyüttüğüm aşk kokan tebessüm sesli sözler bile kafi değil hasreti silmeme . Çünkü her yol serap tek gerçek vuslat... 15.08.18 |