Umutsuzluk yok
Sarma tütünden ciğerlerime
Son bir nefes çektim, ardından O güzel kızın yanaklarından Masumca son bir defa öptüm Kokladım mis gibi kokan Parktaki yaseminleri bin kez Aylak aylak dolaştım caddelerde Amaçsızca ilk kez Umudu tükenmiş insanlar Başları önünde karanlığa yürürken Gözlerimi gök yüzüne dikip Güzel günler göreceğiz diye Haykırmak geliyor içimden Yaseminlere, güzel kızlara Kırmızı taşlı kaldırımlara Çatıları ev edinmiş martılara Her gün hiç bıkmadan Doğan ve batan güneşe Karanlığı adeta yırtarcasına Çıkan aya ve yıldızlara Kızmak, küsmek yok asla Umutsuzluk yok Hayat bizim, karanlığa koşanların değil İnadına yaşayacağız İnadına aydınlıklara koşacağız Cennet vatanmızdan ve yaşamaktan Asla vazgeçmeyeceğiz Cahit Fıkırkoca 02.01.2019, İstanbul |
şiirin en çok " umut" halini sevenlerdenim ben,
bakmayın dram oynadığımıza.
eyvallah.