Özlüyordum..Seninle aynı şehrin sınırları dâhilinde Nefes alıp vermeye zorladı beni hayat Çekip gitmek, bayağı ve korkakça olacaktı Kalıp tahammül etmek ise, işkenceden farksız Burnumun ucunu bile göremediğim Yollarda dolanıp duruyordum. Doğru olduğunu düşündüğüm her seçim, Daha bir karmaşık yola sokuyordu beni Düşünebilme sınırlarımı zorluyordu İçine kısılıp kaldığım kapan Çırpınmalarım hiçbir işe yaramıyordu. Bana ait olmaman düşüncesi Kemiklerimi sızlatmaya yetiyordu Daha sonra bir başkasına ait Olduğun düşüncesi gelip yerleşiyordu aklıma Ben bana ait olmaman düşüncesini Özlemeye başlıyordum Ellerin, tahmin ettiğimden çok daha uzaktaydı. Sami Arlan.. |