YANDIK BE USTA
Sevda kovanından bal almak için
Çiçekten çiçeğe konduk be usta Bülbülün konduğu dal olmak için Hazanda kavrulup yandık be usta. Zalım felek izin vermez gülmeye Tebessüme hasret kaldık be usta Sevgi yüreklerde bitmez sermaye Erenlerden destur aldık be usta. Günleri aylara ekleyip durduk Gönlümüzü boşa yorduk be usta Hasret saatini vuslata kurduk Salt hüzünle gamla dolduk be usta Aşk diye kadehe koyup zehiri İçtikçe tutuşup yandık be usta Gönülden gönüle akan nehiri Biz de lebi derya sandık be usta. MELAHAT ÇETİNKAYA |
Hayal kırıklıklarımız sağolsun,umutlarımızı öldürenler utansın
GÜNAYDIN