GÜZEL GÜNLER GELECEK
GÜZEL GÜNLER GELECEK
Ben bu seher vaktini iyi bilirim Kent kurmaktı aslında benim işim Ama ben işimi savsakladım İnsanlar vardı dünya yansa bir bağ otlukları yanmazdı Günü birlik yaşarlardı Hiç bir şey umurlarında olmazdı Ben kaygılanırdım sürekli kaygılarla yaşardım Kaygılanmak hüzünlenmek işimdi benim Gam çekmek kişiliğimdi benim Kimsenin umurunda değildi benim bu halim Kimse farkında değildi benim içimde olan bitenin nasıl olsundu olamazdı tabii Yağma yok biliyorum bütün bunlar geçecek Bütün bunlar hiç olmamış gibi güzel günler gelecek Bir ben bir de sen olacağız bu ayrılık bitecek Eski günlere döneceğiz yeniden Bir sen bir ben bir de Nedim-i Şeyda Diyordu ya Lale devri şairi işte tam öyle Sen ve benden başka kimsecikler olmayacak Bir de o sonsuz hayallerimiz Bir de mavi deniz var seyredilecek Masmavi gök yüzü üzerimizde Seher vaki esen rüzgarı seninle birlikte çekmek içime en büyük emelim Bu benim cennetim bu cennetim diyerek Annem benim güneşimdi göçtü gitti göçtü gitti Kutup yıldızımdı karanlık gecelerde yolumu kaybederken Hiç farkında olmadım battı gitti battı gitti Annem benim beni hayata çıkaran en aydınlık günlerimdi Göçtü gitti başladı yokluk günlerim Şimdi işte yetim oldum başladı yetimlik günlerim Can damarlarım kesildi nefessiz kaldım Dağları düşledim dağları dağlara çıkmak istedim Olmadı yapamadım kent kurma hayalim gerçekleşmedi Bahtı açık biriydim şimdi baht-ı kara biriyim Toprağa toprak diyerek bastım toprağı ana belledim Benim yarim topraktı sonunda beni bağrına basacak olan Topraktır doyuran bizi ve sonra yiyecek olan Nerde kaldı o benim müthiş hikayem Kent kurma işim Yepyeni bir kent kurmaktı hayalim Haydi yeni baştan başlayalım Ahmet Kemal |