BIÇAK
(I)
Unutmak / unutulmak bir şarkı ki hüzünlü ezgisinde acı var kulaklarımızda yürüyen - hiçbir zaman uslanmaz acılar! - İçinde üşüyen Çıplak hatıralar (II) Bir ışık var görüyorum çok uzaklarda parlak. Bir ışık çok uzaklarda gözlerimi alıyor bırakmaz gözlerimi Gözlerim çok uzaklarda kalıyor (III) “Hayal meyal hatırlansa da unutmaya mahkûmuz hep.” … Böyle demişsin minik gözlerinin bir nazarına vurulduğum kadın mahkûmluğu ne zaman kabul ettin! Özgürlüktü bendeki adın minik gözlü kadın’ - ım Bunları sen mi sen mi Sen… (IV) Unutmak / unutulmak bir alev yüreklerimizde sıcak!.. Ne bulursa yakar ve ellerimize düşer alevi ve parmak uçlarımızdan kanar kanlar içinde yaramız yaramız insanlardır!.. Parmak uçlarım yanar (V) Uçlarında parmaklarımın hep unutmak var!.. Yanıyor alev alev yanıyor yanacak, ve bir ateşten daha sıcak… Uçlarında parmaklarımın hep unutmak var uçları sivri sivri uçları sımsıcak Bundandır onlara verdiğim İsim bıçak! Batıyor kalbime ölüyor - um! Bir daha bir daha Kalaylanmayacak. |
Kalbe işleyen sözler,
Şiir gibi dökülen...
Mükemmel bir şiir okudum sayenizde.
Tebrikler efendim.
Saygı ile...