SOLUYOR İNSAN
Medet umma gönül yâr vefasında
İncindiği yerde kalıyor insan Unutmak isterken her defasında Daha derinlere dalıyor insan Değer bilmez yürek sevgiye toksa İyiliğe karşı nankörlük çoksa Verilen emeğin kıymeti yoksa İçine dert edip doluyor insan Düştüğün ateşin yakar da harı Yine de dağıtmaz bunca efkârı Bekliyorken gelsin diye baharı Zamanın içinde soluyor insan Ayrılığa çıkar açılan fallar Yeniden boy vermez kuruyan dallar Çıkmazlara uğrar girdiğin yollar Dirhem dirhem her gün ölüyor insan Seyyal Tanır |