BIRAKTIĞINDA HER SABAHI KENDİ HÂLİNE...
Gidildi bir defa
Bu dudaklardan Kırmızı’dan ve Kordan buluşmaları Ten ayrılıklarına gömdük Fikir sevismezligiydi sadece Sade ve sadelik umarcasina Biz bu aşktan diye başlayan Her ne varsa kayıp oldu Biz kalp kaybından ölüyorduk Tabuta ölümsüz aşk yazmalıydı Sevdiğim kadın elleriyle Bizi baştan bırakmalıydı Ne bu kadar kayıp olurdu Ne de aranan bir kadın Gece karanlık mıydı ki? Onu karanlığa sormalıydı Zira her karanlık Bir doğa olayının eseriydi Bıraktığında her sabahı Kendi haline Sevda buluyordu orada Ben hüzune Bu pencereden bakıyorum Kapatmiyorumda asla Onada ihtiyacım var Ondan kurtulmayada... 11.07.2020/ESKIŞEHIR |