Sevgiye hasret yaşıyordu,
Nerde bir sevgi yumaği gibi kucaklaşan insanları gõrse,
Eli ayağı titrer gibi gõzlerinden yaşlar akardı.
Ama sevinçden ama üzüntüden, bilinmez bir halde sendelercesine yavaş yavaş yürümeye çalışıyordu ki
Uzaktan bir ses duydu.
"Teyzeciğim neyiniz var yardım edebilir miyim ?"
Biran başını hafifce çevirip teyzemi ?
deyip gözlerinden yaşlar süzüldü.
"Yıllar sonra beni yine tanımadı" deyip mırıldandı sadece
Ve o sesin sahibi çok şaşırmıştı acaba yanlış bişey mi söyledim diye düşündü.
Eğilip "Özür dilerim sizi kırdıysam" diyecekti ki.
Kadın hıçkırıklar icinde ağlıyordu elleriyle yüzünü kapatıp.
"Ah be yıllar kimin için bu kadar kendinden geçercesine sevmişim.
Kim için herkesden vaz geçmişim
O kadar yaşanmış yıllara rağmen teyzesi olmuşum" deyip olduğu yere yığılıp kaldı."beni hala tanımadı"dedi
Adam bu sözün üzerine birden irkilip dikkatlice baktı ,yıllarca arayıp sorduğu, ama bir tūrlü haber alamadığı kadın karşısındaydı.
Her zaman gülümseyen yüzüne, hüzün çökmüş, o eski neşesi yaşama arzusu kalmamıştı.
Ve hiç bir şey sormadan, sadece sessizce gözlerinin içine bakıp
"Seneler doldurmuş gamzelerini ama gözlerine dokunmamış yar"
bu gözler unutulurmu deyip,
kucakladı.Ve hıçkıra hıçkıra ağladı..!
Havva Kuşcu