İSMİYLE MÜSEMMANiçin sevdim seni bilmem, dinlemez kalb-i viranım Cihanımı aydınlatan karşımda duran cemâlin İndirdiğin kirpiklerin ruhumdaki feveranım Hiç sönmesin öyle yansın yıldızıymışça şimâlin Sevmekteki hadsizliğim bazen korkuturdu beni Ya kızarsan konuşmayıp mahrum edersen habbeni İsminle müsemma hani, çekiverip gökkubbeni Yıkıversen başım üste, izin vermez ki kemâlin Tesadüfmüş gibi elim dokununca parmağına Kopar gelir sızıntılar kavuşmaya ırmağına Dudağımda ince hazlar, avucundan tırnağına Korkuturdu öpüşümü gözünde yanan celâlin Sevme demiştim kendime, yorgun kalbin harcı mıydı Özlem dokundu hicrana, uyku bölen sancı mıydı Yıllar tüketmiş zor kalbim naçar artık hancı mıydı Hüznü kuşanmış gözlerle öldürmek midir mecâlin Yoldaş olmak imkansız mı, o sevdiğin karanlığa Gel de sen söz geçir madem, dudaktaki tiranlığa Tende filizlenen tohum, döndü diye fidanlığa Hep mi hicapla kalkacak sema gözdesi hilâlin Bir gün desen ben seninim, hadi görelim aşkını Tomurcuklar zaptedilmez patır patır aşk şaşkını Kollarımda ılık tenin öksüz göğsümün taşkını Pınarından nasıl kansın, vuslat sarhoşu helâlin Umut yoksunu derdimi hiç kimseye söyleyemem Şikayet mi, haddime mi, kaderimi eyleyemem Elestte kutsanmış gibi, seni cana peyleyemem Ağlarım halime mücrim, esiri olmuş melâlin |