GÜLMEYESİN SEN,
Ilık bir ilk bahar akşamın,da,
Ay ışığı altında sevdaya ritim tutan yıldızlar eşliğinde, Yorgun bakışlarla oturmuş iken dertler sahiline, Hayatta kalma kavgasında olan martılar şahitliğinde, Sırtımda hasrete yıpranmış özleme köhnemiş hırka ile, Yüreğimde kopan fırtınalarını döküyor iken durgun sulara, Geldin oturdun yanıma ben gibi yaralı dertli sandım seni, Sen benim ben senin çalınan umutlarımıza merhem olalım istedim, Yarınların limanına demir attım sor saklanan yakamozlara, Ne ettin sen zaman çalmadan son bahara hazanın değdi vefaya, Yaprak olup sarardın soldun döküldün benden bir başka bahara, Dertlerim bir iken sen tamamladın yüz binlere gülmeyesin, Yaşama hevesini unutasın sen sensizliğin ile her şeyi dağıttım, Yüreğimi iki parçaya böldüm birazını denize saldım kıyılarına vursun, Kalanını toprağa sakladım kurusun esen yel ile diyarına savrulsun... Bağımsız Şair Yazar Osman Dastan © 20/06/2020.04:30 |