BEYNAMAZ
Dünya ârazları sarmasaydı
Her yanımı, Belki sarılırdım ben de Hakkın ipine! Dünyayı başımıza Maraz eden de O! Şeytana müsaade veren, Nefsi yaratan, bizi Aciz kılan da O! Her eşyada izini görmeseydim Hakkın, belki ben de Şaşırırdım doğru yolu! Hâsılı, ruhum ne kadar ilâhî, Bedenim o kadar toz toprak… Bir yanım pür-ü pak, Kalanım tepe taklak! Tövbeler dolu kapalı odalarım, Tövbe bozar nice anahtarım Varken ben, bir o yana Bir bu yana, Beynamaz, savrulmaktayım… |